نبرد نورماندی - بزرگترین نبرد جنگ جهانی دومD-Day
آغاز بزرگ ترين عمليات آبى - خاكى جهان
در ۶ ژوئن ساعت ۶/۵ صبح ۵۷ هزار تفنگدار و چترباز آمريكايى متعلق به لشكرهاى معروف يكم، ۸۲ ، ۱۰۱ و ۷۵ هزار انگليسى متعلق به سپاه مونتگومرى و لشكر ششم در حالى كه بزرگ ترين «پشتيبانى دريايى و هوايى» تاريخ را در اختيار داشتند با گلايدر، كشتى هاى نفربر و قايق در نرماندى پياده شدند در حالى كه ۱۴ هزار و ۶۰۰ هواپيما و ۶۷۰۰ كشتى آنها را همراهى مى كرد در برابر اين نيروى جهنمى آلمان تنها ۴۰ كشتى، ۳۴ زير دريايى و ۳۵۰ هواپيما در اختيار داشت.
نبرد، بسيار بى رحمانه آغاز شد، كشتى ها و هواپيماهاى متفقين ساحل را زير آتش شديد گرفتند و بسيارى از واحدهاى آلمانها را در جا منهدم كردند، حال آنكه از مدافعان كارى ساخته نبود. هيچ كس تاكنون اين تعداد ابزار جنگى را به صورت تجمعى نديده بود اما آلمانها ضربه خود را هنگام پياده شدن نيروهاى آبى - خاكى فرود آوردند. بسيارى از سربازان آمريكايى حتى فرصت رسيدن به ساحل را نيافتند چرا كه مسلسلهاى آلمانى و تك تيراندازان نيروهاى آمريكايى و انگليسى را درون قايقهاى آبى - خاكى به هلاكت مى رساندند.
هنگامى كه پلها گشوده شد و سربازان پا بر روى ساحل «اوماها» (در شمال غرب فرانسه) گذاشتند تازه پى بردند سرسخت ترين مردان ارتش آلمان كه به تازگى از جبهه روسيه به غرب اعزام شده بودند چه اندازه در مقاومت جدى هستند. در همان ابتداى كار قواى آمريكايى در نوار ساحلى زمين گير شد اما قواى كانادايى - انگليسى با سرسختى توانست زمين تصرف شده را نگاه دارد و عقب نرود. در اين عمليات كه با نام روز دى يا (D-Day) معروف شد، آلمانها عقب نشينى نمى كردند يا كشته مى شدند و يا اينكه سد راه متفقين مى شدند. هر جا كه مقاومت آنها شديد بود متفقين با دستگاه «پرتاب شعله» آنها را در سنگرها مى سوزاندند. متفقين فرصتى نداشتند، اگر آنها ظرف ۲۴ ساعت به سر پلى مهم دست نمى يافتند و ترتيب ورود ۸۶ لشكرى را كه در دريا منتظر نتيجه عمليات آنها بودند را نمى دادند، لشكرهاى زرهى ژنرال رومل (كه اكنون فرمانده دفاع شمال غرب فرانسه بود) آنها را به دريا ريخته و زير دريايى هاى آلمانها نيز كه اكنون مشغول گرفتن قربانى از بين كشتى هاى عظيم نفربر و تانك بر بودند ضربات خود را افزايش مى دادند. سرسختى طرفين به دليل اهمال هيتلر در اعزام نيرو به سوى واحدهاى مدافع در نهايت به زيان آلمانها تمام شد و آنها با تحمل حدود ۹ هزار كشته عقب نشستند در حالى كه آمريكايى ها، كانادايى ها و انگليسى ها نيز متحمل ۱۵ هزار كشته شده بودند.
در پايان روز اول حمله متفقين نوار ساحلى به طول ۳۰ كيلومتر و عمق ۱۰ كيلومتر را تصرف كرده بودند. در واقع آلمانها هنوز خيال مى كردند كه حمله اصلى متفقين در چند كيلومتر جنوبى تر خواهد بود. همين اشتباه آنها باعث شد تا كمكهاى ضرورى به مدافعان هرگز نرسد و لشكرهاى زرهى آلمان زمانى وارد نبرد شوند كه متفقين ظرف ۱۰ روز ۹۵ هزار تانك و زرهپوش (ارقام صحيح است!) را در ساحل پياده كنند. رهبران انگليس و فرانسه اكنون ۶۱۹ هزار سرباز را به فرمان آيزنهاور و مونتگومرى درآورده بودند و از آنها تنها يك چيز را مى خواستند؛ آزادسازى فرانسه.
اگرچه آلمانها به صورت پراكنده مقاومتهاى دلاورانه اى از خود نشان مى دادند اما بمبارانهاى عظيم هوايى در كنار حملات جبهه مقاومت فرانسه سبب شد تا كمك به آنها با تأخير ۳ هفته اى برسد.
نتيجه نبرد
نبرد نرماندى در نهايت براى آمريكا و انگليس بيش از ۵۰ هزار كشته دربرداشت اما مقدمه اى شد براى ورود ۲ ميليون سرباز، ۵۰۰ هزار تانك و زرهپوش و نفربر و ۳ ميليون تن ساز و برگ نظامى. اكنون ديگر مسلم بود كه آلمان هرگز قادر به پيروزى در جنگ نيست چرا كه در جبهه شرق نيز ۱۰ ميليون سرباز روس با سرعت در حال عقب راندن آلمانها بودند.
در عمليات نرماندى باز هم دخالت هاى بى مورد هيتلر موجب شد تا آلمانها چند روز حياتى را از دست بدهند و نتوانند مانع رخنه متفقين شوند. كمتر از يك ماه بعد يعنى در اوت ۱۹۴۴ پاريس سقوط كرد و ۹ ماه بعد آلمان تسليم شد
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
با نوشتن نظرات خود ما را راهنمایی کنید.
بخاطر نوشتن نظرتان ممنون